Buddy - Boxer, intacte reu - insulinoma 

Op klinisch onderzoek  was er weinig afwijkend op te merken. 
In de consultatie ruimte mankte hij niet. Er was geen spieratrofie noch opzetting en de kruisbandtesten waren negatief.
Er werd van uitgegaan dat Buddy, gezien de leeftijd, last had van artrose, en een NSAID behandeling werd opgestart.

Het manken achteraan was niet beter alsook mankte hij ook op de linker voorpoot. Bovendien had Buddy ook minder eetlust en was hij minder levendig. 
Er werd terug een klinisch onderzoek uitgevoerd. 

Er werden geen duidelijke letsels gevonden aan de achterpoten, noch aan de voorpoten. Neurologisch onderzoek leverde geen noemenswaardige afwijkingen op. Het was wel zo dat bij het testen van de positie-reflexen een soort “zwakte” merkbaar was. 
Hieruit was duidelijk dat verder onderzoek was aangewezen. Het advies was om een CT onderzoek uit voeren om zowel de wervelkolom, als de gewrichten te bekijken. Op die manier kan één onderzoek extra informatie geven over verschillende lichaamsdelen. 

Vanwege Buddy zijn leeftijd en het risico tijdens de anesthesie te beperken, werd ook een algemeen bloedonderzoek uitgevoerd. 
Zowel biochemie en haematologie bleken binnen de normaalwaarden. Echter  glucose bevond zich net onder de ondergrens. De reden hiervoor kon niet direct aangetoond worden; was dit het gevolg van vasten, of de slechte eetlust?

Er werd een nieuwe glucose test uitgevoerd met een gelijkaardig resultaat.  Een insulinoma behoorde ook tot de differentiaal diagnose.

De volgende dag werd er een full-body CT onderzoek uitgevoerd op Buddy. Hierop werden naast artrose letsels ook veranderingen aan de wervelzuil vastgesteld.
Met de klinische voorgeschiedenis in gedachte werd er ook specifiek naar de pancreas gekeken. Dit CT onderzoek is complexer omdat er zowel natieve, als arteriële en veneuze contrastbeelden moeten genomen worden.
Op deze CT beelden waren veranderingen t.h.v van de pancreas merkbaar. Er was ook een letsel merkbaar op de lever, en de leverlymfeknopen waren vergroot, hetgeen ons metastasen deed vermoeden.
Er werd ook bloed genomen om de insuline-waarde te bepalen. 

Deze lagen net boven de bovengrens; 25,5mumol (5-25mumol ref). Dit was zeker te hoog voor een uitgevaste patiënt. Gezien de leeftijd van de patiënt en de complexiteit van eventueel chirurgie werd er in samenspraak met eigenaars geopteerd om conservatief te behandelen. 

Alhoewel de prognose gereserveerd is op lange termijn, was er toch goed hoop op stabilisatie. 

Er werd een behandeling opgestart met frequente maaltijden (diabetis voeding) en cortisone om de glucose waarde binnen de normale grenzen te houden. 
Oorspronkelijk deed Buddy het relatief goed, dit zonder bijwerkingen van de cortisone-behandeling. Echter was er nog steeds sprake van verminderde eetlust alsook momenten van zwakte. 

Na enkele  dagen heeft Buddy opnieuw een zwakte aanval gehad, waarop de eigenaars, in samenspraak met de bedrijfsdierenarts, besloten hebben om Buddy te laten inslapen.