Voorgeschiedenis en Presentatie #
Een 8-jarige, mannelijke, niet gecastreerde Teckel werd aangeboden met klachten van initieel productief braken, gevolgd door niet-productief braken. Deze klinische tekenen waren gestart omtrent 18 uur ’s avonds en hij werd de volgende dag rond 10 uur aangeboden op de kliniek.
Uit de voorgeschiedenis bleek dat hij de twee dagen voordien bij de fokster op logé was als dekreu, waar hij die dagen geen eten had gekregen. De dag dat hij is thuisgekomen, heeft hij zijn volledige portie voeding opgegeten en is hij nadien gaan wandelen. Ongeveer een uur na het eten is hij beginnen braken, waarbij zijn eten er onverteerd uit kwam. Nadien begon hij niet-productief te braken. Hij verstopte zich en hij had naar de eigenaar gebeten toen hij opgepakt werd.
Klinisch Onderzoek en Eerste Behandeling #
Hij werd apatisch en in laterale decubitus aangeboden. Lichamelijk onderzoek toonde bleke en plakkerige slijmvliezen, een capillaire vullingstijd van 2 seconden, tachycardie en een opgezwollen craniaal abdomen.
Vervolgens werd een katheter geplaatst en een bloedonderzoek uitgevoerd.
In het bloedonderzoek dat pre-operatief werd genomen viel voornamelijk een verhoogd lactaatgehalte op.
Na de bloedname werd eerst een shockbolus met Hartman toegediend aan een volume van 20 mL/kg over 15 minuten. De hond werd gepremediceerd met methadon 0.4 mg/kg en er werd eveneens een lidocaïne-CRI opgestart.
Diagnostiek en Beeldvorming #
Hierna werden RX-foto’s genomen om het vermoeden van een maagkanteling te bevestigen. Bijgevoegde RX-foto’s in rechts laterale en ventrodorsale positie tonen een gedilateerde en gedraaide maag met de typische ‘double bubble’.
Inductie gebeurde met behulp van 2 mL alfaxolone. De patiënt werd vervolgens ook geïntubeerd.
Er werd een lange 21G naald ingebracht op het breedste punt van het abdomen van de linkerflank tot in de maag. Hierdoor werd de grootste druk afgelaten waardoor oro-oesophagale sondage mogelijk was. De resterende inhoud in de maag, bestaande uit verteerde brokken, werd op deze manier afgelaten.
Chirurgische Behandeling en Postoperatief Verloop #
De operatie werd uitgevoerd onder gasanesthesie met sevofluraan. Tijdens de ingreep werd voornamelijk gelet op de weefsel viabiliteit van de maag en andere eventueel aangetaste organen. Tijdens de operatie werd duidelijk dat de milt ook gedraaid was, een necrotisch uiterlijk vertoonde en een kleine nodule had. Een splenectomie werd uitgevoerd waarna de milt opgestuurd werd voor verder onderzoek. De maag werd teruggedraaid in de normale positie en een gastropexie, waarbij de maag aan de buikwand wordt vastgehecht, werd uitgevoerd.
Recovery is goed verlopen. 12 uur na de operatie was er nog geen eetlust. Het lactaatgehalte was toen al wel genormaliseerd. Ongeveer twee dagen na de operatie is hij zelf beginnen eten, waarbij lichtverteerbare voeding werd gegeven.
De medicatie die werd toegediend tijdens hospitalisatie bestond uit metoclopramide, maropitant en buprenorphine. Na twee dagen is hij naar huis gegaan met metoclopramide, paracetamol en probiotica.
Follow-up en Preventie #
Tien dagen na de operatie kwam hij langs voor een wondcontrole waarbij er goede wondgenezing en geen tekenen van dehiscentie zichtbaar waren. Pathologie van de milt toonde aan dat de nodule een lymfoïde hyperplasie was.
Een maagkanteling komt voornamelijk voor bij honden met een diepe borstkas zoals de Duitse dog, herdershonden, weimaraner, poedel, maar kan occasioneel ook voorkomen bij atypische hondenrassen.
Bij deze gevoelige hondenrassen kan preventief een gastropexie uitgevoerd worden om een kanteling te voorkomen. In onze kliniek voeren we deze gastropexie via een laparoscopische methode uit, waardoor de revalidatie sneller verloopt voor de patiënt.
