Op het lichamelijk onderzoek had de kat tachycardie (240bpm), ernstige tachypnee (108x/min), dyspnee en ademde ze met open mond. Omdat ze panikeerde bij manipulatie werd ze gesedeerd met buprenorfine en in een zuurstofhok geplaatst. Na sedatie werden radiografieën genomen, waar een alveolair longpatroon van de ventrale longkwabben, fissuurlijnen en dilatatie van de pulmonale venen zichtbaar waren. De vertebral heart score was 8.2 (ref: < 8.1). Furosemide aan een dosis van 3mg/kg werd opgestart en de kat verbleef in de hospitalisatie voor extra zuurstoftoediening.
Hyperechogeen myocard van de ventrikelwanden #
Echocardiografie werd uitgevoerd toen de patiënt comfortabel was en de ademhaling verbeterd was. Echocardiografie toonde een iets hyperechogeen myocard van de ventrikelwanden. De ventrikelwanden waren veralgemeend hypertrofisch met een linkerventrikelwanddikte in diastole van 7.57 mm op het dikste punt (ref: <4.9mm) en septumwanddikte in diastole van 7.50 mm (ref: <4.8 mm). Het linkeratrium had een mild volume overbelasting met een linker atrium op aorta ratio van 1.74 (<1.5) en een linkeratrium diameter in longitudinale doorsnede van 17 mm (<16 mm). IVRT was verkort met 39ms, hoewel verwacht wordt dat bij een hypertrofisch fenotype deze parameter verlengd (> 60ms) zou zijn. Door de combinatie van de klinische tekenen, de radiografieën, de verkorte IVRT en de goede respons op furosemide werd sterk vermoed dat deze kat in acuut hartfalen was. Het linkeratrium was niet sterk vergroot bij deze patiënt, maar erg acute stijgingen van drukgradiënten kunnen reeds hartfalen veroorzaken zonder aanwezigheid van ernstige volumeoverbelasting. Behandeling met furosemide werd daarom verdergezet. Voorafgaande incidenten zoals trauma, anesthesie of ziekte waren voor de eigenaar niet aanwezig. Bloedonderzoek werd helaas niet uitgevoerd, hoewel een cardiaal troponine I in deze case zeer interessant had geweest.
De kat werd ontslagen uit de hospitalisatie toen de ademhalingsfrequentie was genormaliseerd en de eetlust terug aanwezig was. Thuis werd de kat behandeld met torasemide 0.19mg/kg SID. De eigenaar werd geadviseerd de ademhalingsfrequentie in slaap te monitoren. Echocardiografische controle werd geadviseerd in acht weken, tenzij er eerder problemen waren.
Opvolging #
Drie maanden na initiële presentatie werd echocardiografie herhaald. De linkerventrikelwanddikte in diastole was verminderd tot 5.4 mm (<4.9 mm). De septumwanddikte en het linkeratrium waren genormaliseerd. Zes maanden na de initiële presentatie waren alle parameters genormaliseerd. De torasemide werd na de eerste controle afgebouwd en uiteindelijk gestopt.
De exacte pathofysiologie van een voorbijgaande verdikking van het myocard (transient myocardial thickening - TMT) bij de kat is nog niet gekend, maar een acute myocarditis wordt in deze patiënten vermoed. TMT zou een differentiaaldiagnose moeten zijn in jongvolwassen katten in hartfalen, zeker als er een recente voorgeschiedenis is van trauma, anesthesie of ziekte. Indien de patiënt deze kritieke periode van hartfalen doorkomt, is de prognose op lange termijn zeer goed.
