Wat is een larynx paralyse?
Een larynx paralyse is wanneer de larynx, ook wel het strottenhoofd genoemd, niet goed kan functioneren vanwege problemen met de spieren eromheen of de zenuwen die het aansturen.
Aangeboren en verworven vormen
Aangeboren vormen van larynx paralyse komen voor bij honden zoals de Bouvier, Bull Terriër, Dalmatiër, Rottweiler en Husky. Bij de Bouvier is het zelfs erfelijk. Deze vorm treedt meestal op vóór de leeftijd van 1 jaar.
Verworven vormen worden vaak gezien bij honden zoals de Labrador en Golden Retriever, Sint Bernard en Ierse Setter, meestal rond de leeftijd van 9 jaar. Het kan ook voorkomen bij katten. Soms is er geen duidelijke oorzaak, maar soms zijn er factoren zoals tumoren, trauma of ziekten zoals hypothyreoïdie die het kunnen veroorzaken.
Symptomen van larynx paralyse
De symptomen ontwikkelen zich langzaam. Veranderingen in stemgeluid worden gevolgd door kokhalzen en hoesten, vooral tijdens het eten of drinken. Er kan verlies van uithoudingsvermogen zijn en abnormale geluiden bij het inademen. Naarmate de ziekte vordert, kunnen er ernstigere symptomen optreden, zoals moeilijke ademhaling, blauw worden en flauwvallen.
Diagnose van larynx paralyse
Een moeilijke ademhaling die niet verbetert wanneer de mond wordt geopend, kan een teken zijn. Soms kan verslikking leiden tot longontsteking. Bloedonderzoek kan hypothyreoïdie aantonen en röntgenfoto's kunnen andere gerelateerde problemen laten zien.
Behandeling van larynx paralyse
In acute gevallen kan spoedeisende behandeling nodig zijn om cyanose (blauwzucht) en instorting te behandelen. Corticosteroïden, zuurstof, koeling en sedatie kunnen worden gebruikt. Als deze niet snel helpen, kan een spoed tracheostomie nodig zijn.
Chirurgische opties
De meest voorkomende chirurgische ingreep is unilaterale lateralisatie van het arytenoïd kraakbeen. Dit houdt in dat er aan de buitenkant van de larynx een benadering wordt gedaan om het defecte spiertje te vervangen door een blijvende hechting, waardoor de luchtpassage kan verbeteren.
In zeldzame gevallen kan permanente tracheostomie worden overwogen. Dit houdt in dat er een permanente opening wordt gemaakt tussen de luchtpijp en de huid achter de larynx, waardoor de lucht ongehinderd naar de longen kan stromen. Dit is echter alleen aangewezen bij patiënten met een hoog risico op verslikking en vereist intensieve begeleiding van de eigenaar.