Ga naar de hoofdinhoud

Elleboogdysplasie bij huisdieren

Merk je dat jouw huisdier moeite heeft met rennen, springen of spelen? Misschien loopt het dier mank en lijkt het pijn te hebben bij het bewegen van zijn voorpoten. Dit kan wijzen op een elleboogaandoening die vaak voorkomt bij bepaalde dieren.

De poot van een hond op een stoel.

Lees ook: ED-onderzoek hond

Wat is elleboogdysplasie? #

Elleboogdysplasie (ED) is een verzamelterm voor verschillende elleboogaandoeningen. Het komt vooral voor bij snelgroeiende huisdieren en kan leiden tot pijn, stijfheid en mank lopen. ED is een erfelijke aandoening waarbij de gewrichten niet optimaal groeien, wat afwijkingen veroorzaakt. Deze aandoening kan al op jonge leeftijd zichtbaar zijn, vooral bij grotere rassen.

Wanneer is een onderzoek nodig? #

Voor bepaalde hondenrassen is het verplicht om een ED-onderzoek te laten uitvoeren bij de dierenarts. Dit geldt onder andere voor:

Als je merkt dat je huisdier kreupel loopt of zichtbaar pijn heeft aan de voorpoten, is het verstandig om een dierenarts te raadplegen. Soms kan de dierenarts direct de oorzaak vaststellen, maar het kan ook nodig zijn om doorverwezen te worden naar een specialist op het gebied van orthopedie.

De symptomen van ED zijn niet altijd duidelijk te herkennen, vooral niet bij jonge dieren. De eerste klachten kunnen al vanaf een leeftijd van vijf tot zes maanden verschijnen. Dit wordt vaak verward met groeipijnen, waardoor een tijdige diagnose en behandeling essentieel zijn om blijvende schade te voorkomen.

Hoe wordt een diagnose gesteld? #

De dierenarts start met een grondig lichamelijk onderzoek. Om een duidelijk beeld van de ellebogen te krijgen, worden meestal röntgenfoto's van beide gewrichten gemaakt. In sommige gevallen kan een CT-scan nodig zijn als er met alleen röntgenfoto's geen duidelijke oorzaak wordt gevonden. Deze scan biedt gedetailleerde informatie en is erg nuttig voor een nauwkeurige diagnose van ED.

Voor fokkers van bepaalde rassen kan het verplicht zijn om een officieel ED-onderzoek te laten uitvoeren, waarbij röntgenfoto's van hoge kwaliteit worden beoordeeld door een commissie.

De verschillende vormen van elleboogdysplasie #

Elleboogdysplasie omvat verschillende aandoeningen, zoals:

  • OCD (osteochondrose dissecans): Hierbij ontstaat er een stukje los kraakbeen in het gewricht, wat pijn en ontsteking veroorzaakt.
  • LPCM (los processus coronoideus medialis): Dit houdt in dat een stukje bot aan de binnenzijde van de ellepijp los is geraakt, wat irritatie en pijn geeft. Dit komt vaak voor bij grotere rassen zoals Retrievers en Berner Sennenhonden.
  • LPA (los processus anconeus): Hierbij is er sprake van een losse benige uitstulping in het ellebooggewricht, meestal door een groeistoornis of letsel.
  • Incongruentie: Hierbij groeien de ellepijp en het spaakbeen niet gelijkmatig, wat leidt tot een oneffen gewrichtsoppervlak. Dit kan pijn en slijtage veroorzaken.
  • Mediaal compartiment syndroom: Hierbij is het kraakbeen aan de binnenkant van de elleboog volledig verdwenen, wat resulteert in bot-op-bot contact en chronische ontsteking.
  • Flexor enthesiopathologie: Dit betreft een ontsteking aan de pezen aan de binnenzijde van de elleboog, vaak gerelateerd aan overbelasting of een andere onderliggende aandoening.

Behandeling van elleboogproblemen #

De behandeling van ED is afhankelijk van de specifieke diagnose. Vaak wordt begonnen met een combinatie van pijnstilling en rust. In sommige gevallen is een operatie nodig, zoals een artroscopie (kijkoperatie) of een chirurgische ingreep om losse botdelen te verwijderen of afwijkingen te corrigeren. Het behandelplan wordt meestal op maat gemaakt in overleg met de dierenarts.

Voorbereiding en nazorg bij een behandeling #

Voordat je huisdier geopereerd wordt, moet het vaak nuchter zijn. Dit betekent dat je dier enkele uren voor de operatie niets mag eten of drinken. Na de operatie is rust cruciaal voor een goed herstel. De dierenarts zal advies geven over een revalidatieplan, inclusief het geleidelijk weer opbouwen van beweging.

Voor- en nadelen van ED-onderzoek en behandeling #

Het grootste voordeel van tijdig onderzoek naar ED is dat het de oorzaak van de pijn blootlegt en gerichte behandeling mogelijk maakt. Een gericht ED-onderzoek kan verdere gewrichtsschade en pijn op de lange termijn voorkomen. De meeste onderzoeken die onderdeel zijn van het ED-onderzoek, zoals röntgenfoto's en CT-scans, zijn pijnloos. Soms is een lichte verdoving nodig om je huisdier stil te laten liggen tijdens de foto’s, maar in vrijwel alle gevallen kan je huisdier dezelfde dag nog mee naar huis.

Een mogelijk nadeel is dat de behandelingen die volgen kostbaar kunnen zijn. Wil je weten welke operaties mogelijk zijn na een elleboogdysplasie-onderzoek? Ga naar: elleboogoperatie bij dieren. Bovendien kan er een lange revalidatieperiode nodig zijn.

Toch wegen de voordelen vaak op tegen de nadelen, zeker als je bedenkt dat een tijdige diagnose de levenskwaliteit van je huisdier aanzienlijk kan verbeteren.

Wat kost een ED-onderzoek? #

De kosten voor een ED-onderzoek kunnen variëren, afhankelijk van het aantal benodigde röntgenfoto's en of er een CT-scan of verdoving nodig is. Voor een precieze prijsopgave is het verstandig om contact op te nemen met jouw dierenkliniek.

Advies van een expert #

Heb je twijfels of vragen over de gezondheid van de ellebogen van je huisdier? Neem dan contact op met je dierenarts voor deskundig advies en de juiste stappen richting diagnose en behandeling. Zo zorg je ervoor dat jouw huisdier snel weer pijnvrij kan bewegen!

Neem contact op met een dierenarts

Was dit artikel nuttig voor je?

Duid aan wat bij je past of typ het zelf. We appreciëren je feedback enorm.

Gerelateerde artikelen

Gerelateerde artikelen

Fout

Er is een fout opgetreden. Deze toepassing reageert mogelijk niet meer totdat deze opnieuw wordt geladen.